Dziecięca droga.

ewelina1990

Dziecięca droga.

Tam, gdzie deszczem ziemia skropiona,
Tam, gdzie nigdy słońce nie świeci,
Gdzie mgła niebo otula
w ramiona,
Spaceruje gromadka dzieci.

Tam samotność i smutek dokoła,
Deszcz -
to krople łez dzieci wylane,
Mgła -
twarz matki co śmiać się nie zdoła, -
Pragnie koić dziecięcych serc ranę.

Spacerują tak w smutku
bez końca,
Tak bez celu, nadziei, radości,
W sercach tli się płomieniem gorąca
Iskra bólu, goryczy i złości.

Tak wędrują samotną tą drogą,
Każdy szlakiem boleści swych kroczy,
Dojść by chcieli do domu -
nie mogą,
Tylko bieda spogląda im w oczy.

Może Słońce łzy gorzkie osuszy,
Jasnym blaskiem wesoło zaświeci
I ratunkiem chcieć będzie dla duszy,,
Lecz nie dla nich, -
Lecz nie dla tych dzieci.