Dusza

Natka69293

Kiedy kolejna łza po policzku się toczy,
Jak kropla deszczu co po szybie spływa,
Tak kolejny dzień mroczny kroczy,
Objawia się jak sen proroczy

Kiedy po raz enty ból swej duszy odkrywa,
I kolejny cios w plecy otrzymuje,
Jak żołnierz na haniebnej wojnie
Tak upada i wstać nie próbuje
Chce odejść skromnie,

A kiedy wolności już zazna,
Jak ptak który bezgranicznym
Niebem mknie,
Tak otwiera się ciężka brama żelazna,
Która, zamyka się z wielkim trzaskiem,
Teraz jedna się już tylko z wrzaskiem,
Topi się w chaosie,
Zamyka się w kryształu głuchym odgłosie

Hmm to ''coś'' mogę określić tylko jednym słowem DZIWNE