Krzyk

Monoke

Słyszałam, że krzyczał do mnie
Jednak odgadnąć nie mogłam intencji jego głosu
Bo szepczą demony iż krzyk jest świętością
Bożyszcza deszczy odwieczną tajemnicą
Trawienie przebiega powoli
Wewnątrz czaszki, tam gdzie miał być mózg
Dymiący roztwór wyimaginowanej utopii
Przyprawiony odrobiną rozpaczy
I gwałtu na duszy
Szepczę te słowa niczym zaklęcie
By zmienić to co tutaj powstało
Miłość miłości nie równa jest
Sensu brakuje w każdym wersie
Okrucieństwo tych słów nie może cię zrazić
Gdyż ono właśnie jest podstawą czułości
Bólem maluję uśmiech na mej twarzy
Krwiste wargi w obłudnym grymasie
Nie umiem powiedzieć kiedy to się stało
Kiedy przestałam czuć wiatr na skórze
Kiedy oddałam swe serce w wir twojego krzyku