Moje życie jest pustynią rzeczywistości...

PAWELATKO

Moje życie jest pustynią rzeczywistości, po której kroczę bez końca, a każde zauroczenie to drastyczna fatamorgana. Tak bardzo chcę znależc oazę jaką jest Twoje serce. Pragnę poczuć zapach Twoich róż, ktore są w Twym sercu. Gdy tak sobie idę, to szukam, szukam uczucia tak pięknego i tak ciepłego jak promienie pustynnego słońca. To uczucie, to miłośc, dla niej jestem gotowa przebyć tę pustynię. Cierpienie dla niej to rzecz tak prawdziwa, jak to, że warto dla niej umrzeć. Najgorsze jest to, że piasek to mój wróg. Paży i jest go aż tyle, że końca nie mogę dojrzeć, ale nadziei nie tracę, bo Cię KOCHAM!!!