Zachód...

Lukrecja

Pamiętasz?
Czesał ci włosy tym niebieskim grzebieniem,
Prowadził za rączkę
Po ogrodzie pełnym czerwonych róż,
Zrywał dla ciebie w sadzie
Najdojrzalsze jabłka…

A potem ty dorosłaś…
Odwiedzałaś go czasami,
Zdradzałaś najskrytsze sekrety,
A on całował cię w czoło
I mówił,
Jak wiele dla niego znaczysz…

Teraz jest na horyzoncie
I coraz bardziej znika
Na zachodzie swojego życia…
A ty stoisz na brzegu
I opuszczasz bezradnie ręce.
Łzy błyszczą na twoich rumianych policzkach…

Wołasz: „Dziadku, zaczekaj!”
Ale on już nie słyszy…
Jest daleko, daleko stąd…
A ty do końca życia będziesz wiedzieć,
Że nie powiedziałaś mu,
Jak bardzo zawsze go kochałaś…

Autor: Lukrecja

Artystka

Wzruszający wiersz. Stanął mi przed oczami mój zmarły przed rokiem dziadek... Chciałąbym tak jak Ty umieć wwyrazić swoje uczucia układając je w słowa.

Lukrecja

No i mojego dziadka też już nie ma... Nie wyobrażałam sobie nigdy, jak bardzo mnie to zaboli...

Artystka

"Podobno 'tam' jest lepiej"...

Lukrecja

Trzeba mieć taką nadzieję...