Ocean

lyall

Ocean

Topie się w ciszy
Z nieba cichy deszcz
Pioruny usypiają chęć
Śmierć, tylko ona we mnie jest

Tworzę swe odbicie
Malując ręką magiczny bukiet upadłych róż
Tworzę swą muzykę
Przywoływując zapomniane śpiewy mew

Topie się w boskim oceanie
Pełnym pereł światła i ich łez
Jakaś upadła syrena przytłoczona swą pieśnią
Zamknięte dla niej drzwi do wyrwanych serc

Rozrywam swe oczy próbując ujrzeć sens
Ranie zmysły by dogonić Ciebie
Rozrywam powieki próbując ujrzeć drzwi
Dawno zabrany ku nim wstęp

Bóg opuścił to wnętrze
Zamykając jego drzwi na klucz
Bóg porzucił świat biegnąc w stronę śmierci
Tylko on nieomylnie stwarza głębiny melancholii

Brak słów, brak ciszy, głębia osamotnienia
Szelest wody słyszany przez skórę
Krzyki mew wyobrażeniem wyrwanych ser
Drzwi na świat nigdy niewidziane

wiersz mojego autorstwa

biala

Gratuluje:)bardzo fajny wiersz..ciekawe spostrzezenia..wiersz godny przeczytania:):)pozdro